|
|
KANATLARI KAR İÇİNDE NECİP TOSUN
Öykü
Her sabah koca bir ömrünü geçirdiği başkentin soğuk, donuk, betonsu resmi binalarının yanından neredeyse soluk almadan, sırtını dönerek geçer, uzun sokak yürüyüşünden sonra kendini dükkânının bulunduğu pasajın sıcak, insanı saran, kaybeden loşluğuna teslim ederdi. Neredeyse kimsenin uğramadığı, şehrin unuttuğu bu pasajda rahatlar, onun gölgeliğine sığınırdı. Antikacı dükkânının kapısını açıp içeri girdiğinde, içine bir huzur yayılır, ruhunu sıkan zamandan, yaşamak istediği zamana geçer, sabaha kadar birbirleriyle konuştuklarından emin olduğu eski radyolara, sedef aynalara, gramofonlara, p...
|
|
